*Liefde verdrijft angst*

Van generatie op generatie is in mijn familie een angst voor spinnen doorgegeven. Zowel mijn oma als mijn moeder waren als de dood voor dat afschrikwekkende beest met acht poten. Dit heb ik over genomen. Mijn angst groeide uit tot een fobie toen een buurjongen als grap een kruisspin in mijn nek gooide toen ik een jaar of 7 was. De paniek in mijn lijf, het gegil en de verstijving kan ik nog steeds levendig oproepen. 

Dit werd niet minder toen ik met mijn man ging samenwonen. Als hij avonddienst had, dan vroeg ik de buurman om hulp als er een spin in huis zat. Ook mijn zwager kan zich een voorval herinneren waarbij ik bijna tegen het plafond schoot van schrik, omdat ik stijf van de spanning al een half uur in de badkamer nauwlettend zo’n grote kelderspin in de gaten had gehouden totdat mijn man en zijn broertje terug zouden komen en mij (en/of de spin) uit mijn lijden kon verlossen. Mijn motto ten opzichte van de verschrikkelijke spin was altijd: “maak hem dood”. Mijn enige denkbare oplossing ingegeven door pure angst en paniek. Nu is je leven met een spinnenfobie best werkbaar. 

Maar… ongeveer twee jaar geleden vroeg ik mij af of dit wel bij mij past, bij wie ik ben. Nadat ik gedoopt was, ben ik van de één op de andere dag vegetariër geworden (dat is een ander verhaal). “Hoe kan ik zo vol liefde naar de schepping kijken en voor een bepaald (klein) onderdeel toch zo angstig en haatdragend zijn?” Dat was niet meer met elkaar te verenigen. Samen met God is een proces gestart waarin mijn denken op dit punt vernieuwd werd. Ik kreeg een nieuwe overtuiging. De waarheid in Jezus is namelijk dat liefde alle angst verdrijft. 

𝑩𝒆𝒘𝒊𝒋𝒔? In de meivakantie (30 april 2024) waarbij ik een vogelspin op mijn hand heb gehad en er zelfs naar uitkeek. Ook de kinderen hebben de spin vastgehad en hebben mijn transformatie meegemaakt. Nog gaver is voor mij de wetenschap dat als het op dit vlak kan, dit ook werkt op andere onderdelen in mijn leven! En als het mij lukt, kan het jou ook lukken!